بر بالشی که از مرگ پرندگان پر شده؛
 نمی توان خواب پرواز دید …!


استاد برديا

گلهای آفتابگردان درروزهای ابری بلاتکلیف اند،مثل من درروزهای بی تو بودن

برديا

اینجا زمین است،زمین گرد است! تویی که مرا دور زدی…فردا به خودم خواهی رسید!!!

حال و روزت دیدنیست

برديا

شبهافانوس دلت را روشن بگذار تا فرشته ها راه پاک ترین کلبه را گم نکنند!

برديا

همیشه توزندگیت برای کسی بسوزکه برای خاموش کردنت بااشک چشمش تلاش کنه….

بگذار آواز رفاقتمان در شهر بپیچد

تا رو سیاه شوند آنانکه بر سر جدایی مان شرط بسته اند…

برديا

برایم دعا کن، اجابتش مهم نیست!!، نیاز من به آرامشى است که بدانم تو به یادم هستى

برديا

آدم سخت گیری نیستم اما آدم سخت، گیر میاد

برديا

خدایا از تمام دنیا به این بزرگی فقط یک نفر را میخواهم… خیلی زیاده؟؟؟؟…”

استاد برديا

هی روزگار…من به درک…خودت خسته نشدی از دیدن تکرار درد کشیدن من…”